Walvissen aan de kust van Zandvoort niet weer gezien

Drie spitssnuitdolfijnen kwamen afgelopen week in de problemen voor de kust van Zandvoort. Eén van de dieren dreigde aan te spoelen, maar werd teruggeduwd door badgasten. Beelden van de onverwachte reddingsactie gingen razendsnel viraal, helemaal nadat duidelijk werd dat een vrouw vlak na het terugduwen op de rug van de spitssnuitdolfijn wilde klimmen.

Stichting SOS Dolfijn, een natuurorganisatie gespecialiseerd in het verlenen van noodhulp aan walvisachtigen, heeft aangegeven geen aangifte te doen tegen de vrouw omdat het haar na alle publiciteit niet “ontgaan kan zijn, dat wat ze gedaan heeft, niet goed is geweest.” Toch zijn ze vol ongeloof over de actie die niets minder is dan “dierenmishandeling”.

Stress kan dodelijk zijn voor walvissen

De directeur van SOS Dolfijn, Annemarie van den Berg, benadrukt dat alleen al het aanraken van de walvissoort een zeer stressvolle situatie voor het dier is geweest, zeker met alle geluiden en drukte eromheen. Walvissen kunnen doodgaan van de stress, daarom geldt normaal gesproken bij strandingen: blaasgat vrij, rust en maximaal twee mensen bij het dier, koel houden en SOS Dolfijn bellen. Toch had de directeur van SOS Dolfijn in deze situatie hetzelfde gehandeld als de omstanders. Het dier was te groot geweest om op te vangen en in combinatie met de warmte was terugduwen eigenlijk de enige kans op overleven.

Spitssnuitdolfijnen leven normaal gesproken niet in de ondiepe wateren van de Noordzee. Volwassen exemplaren worden zo’n 4,5 meter lang en wegen enkele tonnen. Ze behoren tot de tandwalvissen en leven voornamelijk van inktvissen. Veel spitssnuitwalvissen leven in de open zee rondom de Azoren en de Canarische eilanden.

Nog niet uit de gevarenzone

Waardoor de spitssnuitdolfijnen voor de kust van Zandvoort terecht kwamen is niet bekend. Het kan zijn dat ze verdwaald zijn door geluidsoverlast of menselijke verstoring. Of ze waren ziek. Op de videobeelden is te zien dat de walvis die bijna twee keer aanspoelde, de grootste, een huidafwijking heeft. Mogelijk draagt hij een virus bij zich. De kans is dan ook aanwezig dat de dieren alsnog aanspoelen.

Na de bijna-stranding hebben SOS Dolfijn en de KNRM de dieren nog niet weer teruggezien voor de kust. Ook houden ze nauw contact met andere organisaties in het buitenland om strandingen te monitoren. Het is dus nog niet zeker of ze uit de gevarenzone zijn, maar als ze niet meer worden gezien gaat de stichting uit van het positiefste scenario, namelijk dat ze hun weg naar de diepe oceanen hebben teruggevonden.