Tijger (Panthera tigris)

Een van de grootste en meest tot de verbeelding sprekende katachtigen (Felidae) is de tijger (Panthera tigris). Dit zoogdier leeft in de bossen en graslanden van Azië en kan goed overleven op grote hoogtes in sneeuwrijke berggebieden. Tijgers zijn solitaire dieren en hebben behoefte aan een groot territorium. Groepen tijgers bestaan altijd uit een moederdier met haar welpen.

Tijgers worden ernstig bedreigd. Van diverse soorten zijn er nog maar enkele exemplaren in het wild. Sommige zijn (vermoedelijk) zelfs al uitgestorven. Zowel het leefgebied als het voedsel namen af en zijn een belangrijke oorzaak, maar ook stroperij is een catastrofe voor dit mooie dier. De tijger is gewild voor zijn vacht en door Aziatisch bijgeloof denken veel mensen dat de tanden, botten en andere lichaamsdelen van deze deze dieren kunnen een geneeskrachtige werking hebben. Wat niet zo is.

Er zijn diverse ondersoorten van de tijger:

  • Bengaalse tijger (Panthera tigris tigris)
  • Siberische tijger (Panthera tigris altaica)
  • Chinese tijger (Panthera tigris corbetti)
  • Sumatraanse tijger (Panthera tigris sumatrae)
  • Noord-Indochinese tijger (Panthera tigris amoyensis)
  • Maleise tijger (Panthera tigris jacksoni)

De Kaspische tijger, Javaanse tijger en Balinese tijger zijn al jaren niet meer waargenomen en hoogstwaarschijnlijk uitgestorven.

Kenmerken

Tijgers zijn grote katachtigen en zijn groter dan de leeuwen. De Siberische tijger is de grootste soort tijger en het vrouwtje weegt tussen de 110 en 180 kilo, terwijl een volwassen mannetje bijna 300 kilo kan zijn. De zwaarste Siberische tijger die ooit gewogen is, was maar liefst 465 kilo zwaar!

De vacht van de tijger is heel herkenbaar. De dikke, oranje-witte vacht met zwarte strepen onderscheid de tijger duidelijk van andere katachtigen. Toch komen er ook variaties in kleuren voor. De meest bekende is de witte tijger. Dit is geen ondersoort, maar een kleurvariant op de Bengaalse tijger en komt niet voor in het wild. Wist je trouwens dat de zwarte strepen niet alleen in de vacht van de tijger te zien zijn, maar ook op zijn huid?

De brul van een tijger is zeer indrukwekkend en te horen over een afstand van 4 kilometer. Daarnaast produceert de tijger infrageluid om indringers buiten hun territorium te houden. Deze lage tonen zijn voor mensen niet tot nauwelijks waarneembaar, maar bereiken andere tijgers over lange afstanden.

De meeste katachtigen zwemmen liever niet, maar tijgers zijn goede zwemmers die graag badderen en wel tien kilometer door het water kunnen overbruggen.

Voedsel Tijger

Tijgers zijn jagende roofdieren, die hun prooi eerst besluipen om deze vervolgens met een korte sprint en aanval te vangen. De strepen op de vacht camoufleren de tijger tijdens het besluipen van zijn prooi. Het is niet de beste sprinter maar een tijger kan wel 12 meter ver springen en 9 meter hoog. In combinatie met zijn kracht en gewicht, is hij daardoor een geduchte vijand voor zijn prooi.

Tijgers jagen voornamelijk op grote hoefdieren zoals herten en buffels, maar vangen ook jonge olifanten, vogels, vissen, krokodillen, schildpadden, nijlpaarden en neushoorns. Soms jagen ze op vee en in enkele gevallen vangen ze een beer.

Tijgers jagen ’s nachts en hebben daarvoor hele goede ogen. Daarnaast hebben ze witte punten op de oren, zodat andere tijgers ze kunnen herkennen.

Voortplanting

Tijgers zijn solitaire dieren die elkaar alleen opzoeken als het vrouwtje vruchtbaar is. Dit gebeurt twee keer per jaar. Het mannetje paart meerdere keren met het vrouwtje in een paar dagen tijd, waardoor de kans op bevruchting het grootst is. Ze vinden elkaar in deze periode door de lage tonen die ze voortbrengen en de geursporen die het vrouwtje achterlaat.

Na 3,5 maand worden er twee tot 4 welpjes geboren. De eerste twee weken zijn ze vrij hulpeloos en hebben ze de oogjes nog dicht. Ze drinken dan uitsluitend bij de moeder. Na twee maanden gaan ze voor het eerst vlees eten en zodra ze een half jaar oud zijn, kunnen ze al een beetje jagen. Na een jaar zijn ze volledig zelfstandig, toch blijven de welpen nog zo’n drie tot 5 jaar bij de moeder in de buurt. Daarna zoeken ze een eigen territorium. Leeftijd: tijgers worden ongeveer 18 jaar oud.