Onager (Equus hemionus)

De Onager (Equus hemionus), ook wel bekend als de Aziatische wilde ezel, is één van de weinige echt wilde ezels die er nog zijn. Veel van de ‘wilde’ ezels die vrij rondlopen zijn namelijk de verwilderde afstammelingen van gedomesticeerde ezels. De onager heeft zeven ondersoorten, waaronder de Perzische onager en de Syrische wilde ezel.

De onager leeft in de woestijnen van Syrië, Iran, India en Tibet. Hij is goed uitgerust voor de moeilijke omstandigheden daar en kan soms dagenlang zonder eten. Drinken moet wel elke dag en verlies van waterbronnen door toedoen van mensen is dan ook een grote bedreiging voor de wilde ezels en andere wilde paardachtigen. Meerdere dierenparken in Nederland doen dan ook mee aan fokprogramma’s om deze wilde ezels te behouden. Daarnaast worden ze teruggezet in beschermde natuurparken.

Kenmerken

De onager lijkt van alle ezels het meest op paarden en wordt daarom ook wel paardezel of halfezel genoemd. Deze dieren hebben een bruingele of grijze vacht en een witte buik. Over de rug loopt een donkere streep. Ook de korte manen, oorpunten en staartkwast zijn donker van kleur.Onagers behoren tot de groep onevenhoevigen: de hoeven zijn eigenlijk de verdikte nagels van de middelste teen. Het zijn grote dieren die wel 2,5 meter lang kunnen worden en maximaal 260 kilo wegen.

Paardachtigen hebben dunne poten waarmee ze snel kunnen rennen. Het zijn prooidieren die weg moeten kunnen vluchten van bedreigingen. Onagers kunnen een snelheid van wel 65 kilometer per uur halen. Ondanks de sterke vluchtreactie zal een onager in het nauw zich flink verdedigen. Belagers en roofdieren worden met krachtige trappen van de sterke poten en scherpe hoeven effectief verjaagd.

Onagers worden ongeveer 25 jaar oud.

Voedsel

Onagers eten grassen en vetplanten. Veel van hun waterbehoefte halen ze uit hun eten, maar ze moeten daarnaast wel dagelijks kunnen drinken. Voedsel hebben ze niet iedere dag nodig, een onager kan een paar dagen zonder eten.

Voortplanting

Merries en veulens leven in kuddes, terwijl geslachtsrijpe mannetjes solitair leven. Een enkele keer vormt een mannetje een harem met een groep vrouwtjes. De mannetjes zullen hun territorium fel verdedigen tegen andere mannetjes.

Onagers zijn zoogdieren en de veulens zijn in het begin afhankelijk van de zorg van de moeder. Ze kunnen na de geboorte wel snel staan en meekomen met de kudde: het zijn zogenoemde nestvlieders.

Ze krijgen eens in de twee jaar een veulen. De draagtijd bij onagers is 11 tot 12 maanden.