Groene baviaan (Papio anubis)

Een ander woord voor de groene baviaan is anubis baviaan (Papio anubis), of in het Engels: Olive Baboon. Het is van alle bavianen soorten één van de grootste en meest voorkomende bavianen. Dit is een van de grootste bavianensoorten, en hij komt algemeen voor in West- en Noordoost-Afrika, in groepen van meestal 20 – 50 (soms 100) dieren. Mannetjes worden tweemaal zo zwaar als de vrouwtjes; beide geslachten hebben een dikke, grijze kraag. Groene bavianen hebben iets weg van honden. Hun vacht is olijfgroen gevlekt, de snoet en stuit zijn zwart. De apen eten vruchten, bladen, insecten en soms grotere prooien, zoals jonge gazellen.

Apen die zich ontwikkelen in het bos, zoals de groene baviaan, worden als bosdieren beschouwd. In Afrika leven echter acht apensoorten, die zich hebben aangepast aan de levensomstandigheden in andersoortige gebieden. Zo komen de groene bavianen voor in de noordelijke strook van het savannengebied. De groene bavianen leven bij voorkeur in rotsachtige gebieden. Groene bavianen hebben hun woongebied in het grasland dat zich uitstrekt van Senegal tot Ethiopië.

Groene Bavianen

Groene bavianen leven in veel grotere gemeenschappen dan bijvoorbeeld huzaren-apen. Bij de groene bavianen zijn er in elke groep wel een aantal mannetjes die om de heerschappij vechten. In de tijd dat de mannetjes buiten vechten, leiden ze een benijdenswaardig leventje. ’s Morgens eten ze en als het warmer wordt, gaan ze in de schaduw liggen luieren. De mannetjes kennen geen familiebanden en dragen ook niet de verantwoordelijkheid voor een harem. Ze paren met elk willekeurig vrouwtje in haar vruchtbare periode van een week per maand. Net als vele andere dieren in de savannen vormen de bavianen gemengde kudden met antilopen. Ze profiteren van het scherpe gehoor en de betere reuk van de antilopen. Als tegenprestatie vechten ze met de grootste vijand van de antilopen, de panter.

Bavianen worden in de groep getolereerd zolang ze nog hun donkere babyvacht hebben. Na de rui waarbij hun volwassen kleed verschijnt krijgen vrouwtjes een plaats onder in de rangorde; mannetjes worden weggejaag. De smalneusapen die in de Afrikaanse savannen leven, hebben in tegenstelling tot het merendeel van hun Zuid-Amerikaanse soortgenoten geen grijpstaarten. De staart van de groene baviaan hangt er duidelijk ongebruikt bij.

Problemen van de Groene Baviaan

De groene baviaan is op dit moment geen bedreigde diersoort. De aap is dan ook de meest verspreide soort van alle bavianen. Hierdoor bestaan er ook een paar hybrides. In Ethiopië zijn daarom soms wel kruisingen te vinden tussen de groene baviaan en de mantelbaviaan. En in Eritrea helpen de bavianen en olifanten elkaar. De olifant graaft waterputten en de groene bavianen waarschuwen bij gevaar.