De Zebrahaai (Stegostoma fasciatum) valt in de categorie van middelgrote haaiensoort en leeft in koraalriffen en op de zanderige bodem van de tropisch warmere kustwateren van Zuid-Afrika, de Indische Oceaan en de Stille Oceaan.

Zebrahaaien hebben een langgerekt, plat lichaam van zo’n 3 meter lang met geel/wittige vlekken op de rug en een staart die wel net zo lang kan worden als het hele lichaam. Zodra de Zebrahaai een volwassen vis is, begint het patroon langzaam te veranderen van strepen naar stippen en om die reden wordt de Zebrahaai op volwassen leeftijd ook wel Luipaardhaai genoemd.

De Zebrahaaien zijn, net zoals roggen bijvoorbeeld, kraakbeenvissen. Het skelet is heel rekbaar waardoor het niet zo kwetsbaar is en nog een voordeel is dat kraakbeenvissen altijd blijven groeien en de Zebrahaai dus ook. De levensverwachting van deze haaien is rond de 30 jaar.

Het gedrag van de Zebrahaai

Overdag is een Zebrahaai niet heel actief. Het overgrote gedeelte van de dag ligt de haai rustig op de zandbodem. Dit kan volledig plat de grond zijn,maar ook steunend op de borstvinnen. Op die manier kan een Zebrahaai gemakkelijker ademen. Behalve op de bodem van de zee, ligt de Zebrahaai ook graag een beetje verscholen tussen de koraalriffen waar meer zuurstofrijk water aanwezig is. S’Nachts is de Zebrahaai een stuk actiever en komt de Zebrahaai uit de schuilplaats te voorschijn om op zoek te gaan naar voedsel.

Het komt wel voor dat Zebrahaaien in groepen van enkele tientallen bij elkaar worden gezien,maar het de meeste tijd van het leven van de Zebrahaai zijn deze vissen alleen. Opvallend is dat er bij het Australische Queensland soms honderden volwassen Zebrahaaien, zowel mannetjes als vrouwtjes, in het ondiepe water worden waargenomen. Dit is niet om te paren,maar lijkt eerder om rangorde in de groep te bepalen. Het kan er ook best agressief aan toe gaan, met verwondingen aan vinnen en staarten als gevolg.

Het voedsel van een Zebrahaai

Het dieet van een Zebrahaai bestaat uit week- en schaaldieren zoals krabben, garnalen en slakken. Kleine vissen, maar ook zeeslangen en inktvis staat op het menu. Omdat een Zebrahaai een rank lijf heeft en heel buigzaam en soepel door het water beweegt, zijn nauwe spleten en kleine openingen geen probleem. De bek van de Zebrahaai heeft overigens een enorme zuigkracht waarmee prooien gemakkelijk uit kleine gaatjes gezogen kunnen worden.

Haaien staan erom bekend grote scherpe tanden te hebben, maar de Zebrahaai heeft niet zo’n gebit. De bek zit vol met heel veel kleine tandjes die erg dicht op elkaar staan en die nodig zijn om de harde omhulsels van de schaaldieren kapot te bijten. Veel natuurlijke vijanden heeft de Zebrahaai niet, maar de grotere haaien zoals de tijgerhaai is een bedreiging.

Voortplanting bij de Zebrahaai

Bevruchting bij Zebrahaaien gebeurt inwendig. Een gedeelte van de buikvinnen veranderen in claspers, of met andere woorden de paringsorganen. Het mannetje bijt zich vast aan een borstvin van het wijfje, waardoor het makkelijker wordt om de clasper naar binnen te krijgen bij het vrouwtje voor de bevruchting.

Er kunnen in 3 maanden tijd wel bijna 50 eieren per dag gelegd worden door het vrouwtje.

De zebrahaai en de mens

Voor mensen is de Zebrahaai niet gevaarlijk. Andersom is dat helaas wel het geval. Zebrahaaien worden gevangen voor de huid, de vinnen, het vlees .