Bruine beer (Ursus arctos)

De Bruine Beren (Ursus actos) zijn zoogdieren (klasse) en roofdieren (orde). Een verdere taxanomische indeling van de Bruine beer is de indeling in de familie Beren (Ursidae). Op het eerste gezicht lijkt een bruine beer misschien erg schattig, maar niemand wil dit dier in het echt tegenkomen. Bruine beren zijn zoogdieren en eten alles. Ze komen al lange tijd op de aarde voor. De Latijnse naam van dit schitterende dier is Ursus Actros. Deze naam bestaat al sinds 1758. De bruine beer is gelukkig geen bedreigde diersoort, maar in Roemenië is wel een opvangcentrum voor deze indrukwekkende dieren. Deze opvang is nodig, omdat het leefgebied van de beren en andere zoogdieren in deze regio steeds kleiner wordt. Er zijn een aantal ondersoorten van de bruine beer die vooral in Noord-Amerika voorkomen, waaronder de volgende drie ondersoorten:

Er zijn nergens in de wereld roofdieren te vinden, die zich zo goed aan verschillende leefgebieden kunnen aanpassen als de bruine beer. De bruine beer leeft zelfs aan de randen van de Gobiwoestijn. In Noord-Amerika kwamen deze roofdieren overal in het land voor, maar de mens heeft ze uit veel gebieden verdreven. Bruine beren zijn de grootste land roofdieren en ze hebben geen natuurlijke vijanden, behalve de mens. In dierentuinen is de bruine beer ook regelmatig te bewonderen.

Leefgebied van de bruine beer

Omdat de bruine beer zich in verschillende soorten leefgebieden thuis voelt, komt hij in meerdere werelddelen voor. In Europa komt de bruine beer vooral voor in Scandinavië, maar ook op de Balkan. Daarnaast leeft de bruine beer in verschillende delen van Azië en Noord-Amerika.

De bruine beer is goed in staat om zich aan te passen aan verschillende soorten omgevingen. De meeste bruine beren zijn te vinden in uitgestrekte bossen, maar ze komen ook voor op toendra’s en in de bergen. Ondanks dat deze leefgebieden van elkaar verschillen, kan de bruine beer zich in al deze gebieden uitstekend leven en zich thuis voelen. De bruinee beer is van nature schuw en leeft dus het liefst zo ver mogelijk van mensen vandaan.

De bruine beer is een solitair dier, wat betekent, dat ze het grootst deel van hun leven alleen doorbrengen. Ieder beer heeft zijn eigen territorium, maar dit territorium kan wel deels overlappen met het gebied van een andere beer. Een volwassen mannetjesbeer heeft vaak een territorium, waarin zich de territoria van meerdere vrouwtjes bevinden.

Helaas komt de bruine beer niet meer in het wild voor in Nederland. Tot ongeveer duizend jaar geleden kwam de bruine beer hier nog wel voor. Maar door de jacht op de beren en het verdwijnen van bossen kon de beer hier niet meer overleven. Als je toch in Nederland een bruine beer wilt zien, zit er niets anders op dan een van de dierentuinen hier te bezoeken.

Voedsel bruine beren

Als je kijkt naar de lichaamsbouw en het gebit van de bruine beer, is hij een echt roofdier en een carnivoor, oftewel een vleeseter. Als je naar zijn dieet kijkt, is de bruine beer echter een omnivoor, oftewel een alleseter. Zijn dieet bestaat vooral uit plantaardig voedsel, zoals bessen en andere vruchten, noten, gras en bladeren. Aan de kust eten beren zelfs zeewier. Het is trouwens geen sprookje, dat beren van honing houden. Een bruine beer is een echte zoetekauw.

Hoewel het grootste deel van hun dieet uit planten bestaat, eten ze ook regelmatig vlees. Vooral kleine dieren, bijvoorbeeld vis, kleine zoogdieren en insecten. Daarnaast zijn ze aaseters. Dat betekent, dat ze dieren eten, die al dood zijn. Meestal gaat het dan om grote zoogdieren. In sommige leefgebieden zijn beren echte roofdieren en jagen ze ook op grotere dieren. Vaak doen ze dat alleen bij een tekort aan voedsel. Jagen kost namelijk veel energie. Als een beer gaat jagen, richt hij zich vooral op grote zoogdieren, zoals elanden en herten.

Voortplanting van de bruine beer

Van mei tot juni is het de tijd voor de bruine beer om te paren. Dat is dus maar twee maanden per jaar. Een bruine beer is vanaf vijf jaar oud geslachtsrijp. Dan gaan ze op zoek naar een partner om mee te paren.

Een bruine beer is ongeveer 60 dagen drachtig. De bevruchting wordt na de paring echter vier tot zeven maanden uitgesteld, zodat de jongen zes tot negen maanden na de paring worden geboren. Een worp bestaat meestal uit een, twee of drie jongen. Door de uitgesteld bevruchting vindt de geboorte precies tijdens de winterrust plaats. De jongen zijn bij geboorte namelijk maar 150 gram en zijn helemaal blind en kaal. Doordat ze in het hol geboren worden, zijn ze beschermd, totdat ze zichzelf kunnen redden.

De jongen blijven ongeveer twee jaar bij hun moeder. Pas als ze weg zijn bij hun moeder, zal ze weer opnieuw paren. Ze krijgt dus ongeveer een keer per drie jaar jongen. Na het verlaten van hun moeder trekken de broers en zussen nog een tijd met elkaar op, zodat ze samen kunnen wennen aan het leven zonder moeder. Ze beschermen en helpen elkaar. Als ze volwassen en geslachtsrijp zijn, verlaten ze elkaar om een eigen territorium te zoeken.

Winterrust van de bruine beer

Veel mensen denken, dat beren een winterslaap houden, maar dat klopt niet helemaal. Ze houden namelijk een winterrust. Zoogdieren, die een winterslaap houden, wordt namelijk tijdens de winter helemaal niet meer wakker. Ze eten en drinken dus ook niks. Een bruine beer wordt tijdens de winter wel een aantal keer wakker. Dan verlaat hij zijn hol en doet zijn behoefte of hij zoekt wat te eten. Wel eet hij veel minder, waardoor hij tijdens de winterrust behoorlijk afvalt. Daarom moet hij voor de winterrust extra veel eten om een dikke vetlaag aan te leggen. Hier kan hij tijdens de winterrust op teren.

Weetjes van de bruine beer

  • De bruine beer heeft twee verschillende soorten vacht. De korte ondervacht houdt het dier warm, de langere bovenvacht houdt de beer droog en beschermt de ondervacht.

  • Een bruine beer kan zo hard bijten, dat hij zo een kokosnoot kan kraken, als die in zijn leefgebied voor zouden komen.
  • Een bruine beer rolt in de modder om zijn geur te maskeren, zodat andere dieren hem niet goed meer kunnen ruiken.
  • De bruine beer heeft nog een trucje om niet gevonden te worden. Hij veegt zijn voetsporen uit, zodat niemand hem kan volgen. Slim hè?
  • Beren kunnen heel goed lopen op twee poten. Handig om vruchten van bomen te plukken.