Zwarte neushoorn

De puntlipneushoorn of Zwarte neushoorn eet twijgen van allerleis struiken en lage bomen. Deze dieren bewonen diverse habitats, vooral beboste savannes met afwisseling van gras en boomgroei. Zoals alle neushoorns ziet ook de zwarte neushoorn slecht, maar ze ruiken en horen uitstekend. Ze grazen vooral in de schemering en ’s nachts; overdag dutten ze in de schaduw of nemen ze een stofbad. Ze leven solitair; hun domein markeren ze met hopen mest en door overal urine achter te laten. Vaak tolereren ze indringers, soortgenoten zogoed als mensen, maar deze onvoorspelbare neushoorn kan ook ineens komen aanstormen en stoten met zijn hoorns uitdelen.

GEWICHT ZWARTE NEUSHOORN

Ziet men er twee samen, dan zijn het meestal geslachtspartners (die na enkele dagen weer uit elkaar gaan), of een moeder met een kalf. De draagtijd duurt ongeveer 15 maanden. Het kalf weegt bij de geboorte 40 kg en begint al na enkele weken vast voedsel te eten; na ongeveer twee jaar wordt het gespeend.

De naam doet anders vermoeden, echter is de zwarte neushoorn niet zwart maar grijs van kleur. Zijn naam heeft hij dan ook vooral te danken aan de gewoonte van het dier om zich in de modder te rollen. De zwarte neushoorn heeft een vingervormig verlengde bovenlip met grijpfunctie; die krult hij om jonge twijgen en scheuten en trekt die dan zijn bek binnen, waar ze met de kiezen worden afgebeten. Zo komt deze neushoorn aan zijn andere naam; Puntlipneushoorn. Hiermee onderscheid de zwarte neushoorn zich vooral van de andere Afrikaanse neushoorn, de Witte neushoorn.

HUIDIGE PROBLEMEN VAN DE ZWARTE NEUSHOORN

Door de grote vraag naar neushoorn-hoorns voor traditionele Chinese medicijnen en onder meer dolkgevesten in het Midden-Oosten is de zwarte neushoorn geweldig in aantallen teruggelopen. Van 65.000 in de jaren zeventig tot nog maar 2500 halverwege de jaren 90. Stropers laten zich door wetgeving en wildpatrouilles niet tegenhouden. Soms is het nodig de dieren dag en nacht individueel te bewaken. Ooit was dit de meest voorkomende neushoornsoort, maar op dit moment zijn er naar schatting nog maar zo’n 5000 neushoorns die ernstig bedreigd worden. Sinds de jaren 90 is het aantal dus gestegen, maar de zwarte neushoorn is nog steeds ernstig bedreigd. De illegale jacht op neushoorns, vooral in Zuid-Afrika, is de grootste dooddoener. Deze breekt sinds 2008 namelijk ieder jaar weer nieuwe records, waardoor de populaties neushoorns steeds kleiner wordt.

ONDERSOORTEN VAN DE ZWARTE NEUSHOORN

In totaal zijn er vier ondersoorten te onderscheiden, waarvan er al één uitgestorven is namelijk de Westelijke Zwarte neushoorn (Diceros bicornis longipes). Verder vindt je de Diceros bicornis bicornis in Zuidwes-Afrika, de Oostelijke Zwarte neushoorn (Diceros bicornis michaeli) in Noordoost-Afrika en de Diceros Bicornis minor in Zuidoost-Afrika. Deze laatste is het beste vertegenwoordigd met ongeveer 1800 neushoorns.