Zeehonden (Phocidae)

Zeehonden worden ook wel robben genoemd en vormen een familie van zeezoogdieren. Deze zoogdieren vallen onder de orde roofdieren. In Nederland worden zeehonden het meeste gezien bij de Waddeneilanden. In België worden ze zelden gezien, dit komt door het strakke verloop van de kust. Robben zijn wit van kleur als ze geboren worden. Als een jonge zeehond zijn moeder kwijt is, wordt het diertje een “huiler” genoemd.

Soorten zeehonden

Er zijn in totaal 19 verschillende soorten zeehonden die tot de grote familie phocidae behoren. Ook zijn zeehonden nog gerelateerd aan twee andere families, namelijk; zeeleeuwen en walrussen. In Nederland leven twee soorten zeehonden:

De gewone zeehond

Op volle zee zie je deze dieren eigenlijk nauwelijks, de gewone zeehond lijkt een kustbewoner. Toch gaan ze wel meer dan 100 kilometer uit de buurt. Dus deze zeehonden gaan wel de open zee op, maar ze worden minder vaak gezien omdat ze voornamelijk onder water zwemmen. Aan de kustlijnen van de Atlantische zee en de Stille Oceaan worden deze gewone zeehonden gezien. Vanaf hun vierde jaar kunnen de vrouwtjes pas jongen krijgen en de mannetjes zijn pas vanaf hun zesde vruchtbaar. De  zwangerschap van de gewone zeehond duurt zo’n elf maanden. De jongen worden geboren op een drooggevallen zandbank met laag water. De pasgeboren jongen moeten vrijwel direct kunnen zwemmen als het hoog water wordt. Het menu van de gewone zeehond bestaat uit: kabeljauw, platvissen, grondels en zandspiering.

De grijze zeehond

Deze zeehonden deinzen er niet voor terug, om vanaf Nederland naar Engeland te zwemmen, en weer terug! Deze soort is veel nieuwsgieriger dan de gewone zeehond. Ook is deze soort leergierig en speels. Volwassen mannetjes kunnen wel drie meter lang en hebben hebben krachtige kaken en zeer scherpe tanden. Vrouwtjes kunnen daarentegen zo’n 2 meter lang worden. Mannetjes wegen gemiddeld 350 kilo en de vrouwtjes rond de 200 kilo. Vrouwtjes zijn meestal lichter van kleur dan de mannetjes. Mannetjes zijn donkergrijs met zwarte vlekken. Grijze zeehonden krijgen midden in de winter hun jongen, vaak worden begin december de eerste jongen al gezien. Na de geboorte moeten de jongen een tijdje op het droge blijven totdat de jongen voldoende beharing hebben en voldoende vetreserves.

Kenmerken van de zeehond

Op het eerste gezicht is het niet snel te zien of een zeehond een mannetje of een vrouwtje is. Bij sommigen is wel grootte en kleurverschil te zien. Zeehonden hebben een korte nek en een vrij lang lichaam. Bij deze dieren zijn geen oren te zien, dit komt omdat ze geen uitwendige oorschelpen hebben. De achterflappen van een zeehonden kunnen niet onder zich gevouwen worden, en erop lopen is ook niet mogelijk. Hierdoor zijn de dieren minder wendbaar op het vaste land.

Leefgebied

De gewone zeehond kun je het meeste zien aan de kust van de Atlantische oceaan en de Stille oceaan en in bepaalde delen van Europa. Het leefgebied van de grijze zeehond is wat uitgebreider: Noord Atlantische oceaan, Oostzee, de Faeröer eilanden, Schotse eilanden, Britse kust, Noorwegen en Canada.