Grijze zeehond (Halichoerus grypus)

De grijze zeehond staat bekend vanwege zijn kegelvormige snuit als de kegelrob. De grijze zeehond is een zwemmend zoogdier en kan zich ook over land voortbewegen. De grijze zeehond is één van de twee soort zeehonden die voorkomen in Nederland (in de Waddenzee). Het zijn roofdieren.

Verspreiding

De grijze zeehond komt niet alleen voor in Nederland maar is ook te vinden langs de kusten van Noord-Amerika en andere landen in Europa. In mindere mate komen de dieren ook voor aan de kust van Frankrijk en de Britse Eilanden. Kegelrobben zijn in grote aantallen aanwezig in het noordelijke deel van de Oostzee.

Kenmerken

De grijze zeehonden kunnen tot 3 meter lang worden en tot 290 kilo zwaar wegen. De vrouwtjes zijn iets kleiner en lichter met een lengte tot 225 centimeter en een gewicht tot 250 kilo. Het gewicht van een grijze zeehond kan overigens behoorlijk verschillen, zo zijn er mannetjes van 160 kilo en vrouwtjes van 120 kilo.

De vacht van de grijze zeehond is verschilt in kleur aan de bovenzijde lichtgrijs, bruin of zilverkleurig met donkere en meestal zwarte vlekken. De onderkant van de zeehond is lichter dan de bovenzijde. Bij mannetjes heeft de vacht meestal een donkere ondergrond met lichte vlekken en bij vrouwtjes is dit omgekeerd.

De voorpoten van de grijze zeehond hebben lange nagels en kunnen gebruikt worden door de zeehond om rotsen of gladde ijsplaten te beklimmen. De oorschelpen zijn meestal niet zichtbaar en de oren kunnen rechtop gericht worden.

De grijze zeehond is agressiever dan andere soorten zeehonden. De mannetjes grijze zeehond worden gemiddeld 30 jaar oud en de vrouwtjes grijze zeehonden worden gemiddeld tot 45 jaar oud.

Duikdiepte grijze zeehond

De grijze zeehond kan erg diep duiken. Er zijn deskundigen die aangeven dat het gaat om een diepte van meer dan 145 meter en voor een periode van meer dan 20 minuten.

Voedsel

De grijze zeehond eet vissen, kreeften, inktvissen en schaaldieren.

Voorplanting

Het mannetje van de grijze zeehond heet een stier. Deze stieren vechten in paartijd om een harem van een stuk of 6 vrouwtjes te krijgen. Er worden ernstige verwoningen aangebracht door deze dieren tijdens deze gevechten.

De draagtijd van de grijze zeehond is 11 tot 12 maanden. In het noorden van de Atlantische Oceaan is de werptijd omstreeks oktober of november. In de Oostzee is de werptijd februari of maart. Er wordt maar één jonge grijze zeehond geboren. Het jonge zeehondje heeft een witte en wollen vacht en het gaat nog niet in het water. De moeder komt het jonge zeehondje met hoog water ’s nachts voeden/zogen. Deze moedermelk is zeer voedzaam, waardoor het jonge binnen korte tijd een vetlaag krijgt. Na een paar weken wordt er geoefend met zwemmen en wordt er in de poeltjes water aan de kust gesparteld. Zodra de vacht is vervangen door een kortharige gevlekte vacht kan het jong het water in om te zwemmen.

Beschermd

In bepaalde landen zijn de grijze zeehonden beschermd. Dit maakt het ook moeilijk voor Schotse zalmvissers aan de kust. De vissers vangen de zalm in rechtopstaande netten en de grijze zeehond plukt regelmatig de vangst eruit in plaats van zelf op jacht te gaan naar voedsel.

Lees verder over zeehonden.