De Ratelslangen

Ratelslangen zijn reptielen. Niet alle slangen zijn giftig, de ratelslang is dit echter wel. Het is daarom verstandig om uit de buurt van de ratelslang te blijven. Gelukkig komt de soort in Nederland niet voor, althans niet in de natuur. Onder de ratelslangen zijn er maar liefst 38 soorten. De ratelslangen vallen onder de orde schubreptielen waar de hagedissen ook onder vallen. Hoewel ze niet allemaal even bekend zijn, genieten de volgende soorten wel enige bekendheid:

  • De gewone ratelslang
  • De Tijger ratelslang
  • De Diamant ratelslang
  • De Texaanse ratelslang
  • De Russische ratelslang

Op deze pagina kom je alles te weten over de Coratalus horridus, de gewone ratelslang.

De kenmerken van de ratelslang

De ratelslang is te herkennen aan haar lichtgrijze of bruine kleur. De ratelslang heeft ook een opvallend vlekkenpatroon, de vlekken vormen de letter 'V'. De kop heeft een driehoekige vorm, weke verraad dat het om een gifslang gaat. Bij niet giftige slangen is de kop niet driehoekig in vorm, maar sluit deze naadloos aan op het lichaam.

De naam van de ratelslang komt van het meest opvallende kenmerk, de ratel welke de ratelslang aan het einde van zijn staart draagt. De ratel heeft in totaal acht schubben waarmee de ratelslang bij het schudden van de staart een waarschuwing kan geven in de vorm van ratelen (geluid). Telkens als de ratelslang een vervelling ondergaat wordt de ratel iets groter. Net als elk ander reptiel vervellen de ratelslang zich om de zo veel tijd om flexiebel te blijven en dus voor een grotere ratel.

Het gedrag van de ratelslang

De ratelslang gebruikt de ratel om andere dieren en ook mensen te waarschuwen. Zodra de slang gaat ratelen is het tijd om uit de buurt van de slang te blijven. Blijft iemand in de buurt dan riskeerd deze het gebeten te worden. De ratelslang is een ondersoort van de adder, de beet van de slang behoord tot de giftigte ter wereld. Hoewel de ratelslang vaak een waarschuwing geeft, staat de ratelslang er om bekend erg snel tot bijten over te gaan. Dit maakt de slang een van de gevaarlijkste reptielen ter wereld. Een ratelslang zal over het algemeen ook nooit op de vlucht slaan, de dieren verkiezen de aanval. Het ratelen doen ze vooral om 'kleine' dieren weg te jagen zodat ze hun gif kunnen gebruiken voor een 'grote' prooi.

Het leefgebeid van de ratelslang

De gewone ratelslang komt voornamelijk in het Oosten van de Verenigde Staten voor. De ratelslang is echter tot aan het Zuidoosten van Canada gezien. In de provincie Ontario zijn de reptielen in 2016 nog gezien. Hoewel dit alweer enkel jaren terug is, kun je de ratelslang dus ook op andere plekken dan het natuurlijke habitat in het Oosten van de VS tegenkomen.

De voortplanting van de ratelslang

Zoals bij andere slangen ook heet geval is, vindt de bevruchting van de eieren van de ratelslang inwendig plaats. De ratelslang bewaart haar eieren in de baarmoeder en broed ze hier ook uit. Bij de geboorte van de slangen lijkt het er vaak op dat de slangen uit de moeder komen zonder dat ze in een ei hebben gezeten. Tijdens een worp kunnen er wel twintig nieuwe slangen geboren worden.

Wat was er eerder: de ratel of het ratelen?

Om deze vraag te beantwoorden dook Naturalis in de geschiedenis van de ratelslangen. Na grondig onderzoek bleek dat de slang eerst begon met ratelen en pas daarna daadwerkelijk een ratel kreeg. Naast ratelslangen bleken ook bijna alle andere slangen met hun staarten te ratelen. Bij de ratelslang ontstond er echter een ratel, waardoor het geratel bij deze slang het beste hoorbaar is.

De dikte vann de schubben bleek bepalend in het volume van het geluid tijdens het ratelen. Door middel van micro-evolutie verkreeg de slang over een ruime periode steeds dikkere schubben aan de staart welke zich uiteindelijk vormde tot ratel.